poniedziałek, 23 listopada 2015

Lepsza okrutna prawda niż najlepsze kłamstwo?

Po długiej przerwie, nareszcie udało mi się napisać fragment. Bardzo bym chciała dodawać je częściej, ale czasami moja wena to zimna suka i za cholerę nie mogę nawet sklecić zdania...

                                                          The Black Eyed Peas "Don't lie"



            Zgodnie z obietnicą daną Julie, odstawiłem Sam do szkoły, mało tego upewniłem się że weszła do klasy, a sam pojechałem do biura. Gdy tylko przekroczyłem próg agencji, rozdzwoniła się moja komórka. Spojrzałem na wyświetlacz i zobaczyłem imię mojej siostry.

- Zoe! Jak dobrze, że dzwonisz. – usiadłem za biurkiem i włączyłem komputer.

- Hej David! Słuchaj, jestem właśnie w Nowym Jorku i pomyślałam że może miałbyś ochotę na lunch?

- Spadłaś mi z nieba. Muszę się ciebie poradzić w pewnej kwestii. O pierwszej u „Daniela”?

- Jasne. Będę na pewno. Mam też dla ciebie niespodziankę, braciszku.


- Ok. – rozłączyliśmy się, a ja od razu zacząłem się zastanawiać, co to za niespodzianka, którą chciała zrobić mi Zoe. Miałem tylko nadzieję, że nie jest w ciąży… Nie, żebym był despotą, ale Zoe tak często się zakochiwała, że obawiałem się jak to wpłynie na jej przyszłość…

            Czas biegł jak szalony. Nim się zorientowałem, pędziłem do restauracji, w której Zoe już na mnie czekała. Oczywiście byłem spóźniony. Claudia musiała nagle gdzieś wyjść, więc odbyłem za nią spotkanie. To się przedłużyło, klient nie mógł się zdecydować… Ludzie czasami są upierdliwi, jak słowo daję.

- No już myślałam, że nie przyjedziesz. Czekam tu i czekam. – Zoe jak zwykle zrugała mnie na wejściu, po chwili jednak rzuciła mi się na szyję i wycałowała w oba policzki.

- Przepraszam. Wpadło mi nagłe spotkanie, Claudia nie mogła go przeprowadzić i tak mi się zeszło. Nie gniewaj się, Zoe. Cieszę się, że przyjechałaś. Na długo zostajesz?

- Dwa pełne tygodnie! Organizuję w ten piątek wernisaż w galerii, tu niedaleko! Będą też moje prace! Dasz wiarę?

- Zoe, to wspaniale! Moje gratulacje! Jestem z ciebie dumny, siostrzyczko! I nawet nie myśl, że będziesz spała w hotelu. Zabieram cię do siebie!

- David, mam gdzie mieszkać.

- Jak to, masz gdzie mieszkać? O czym ty mówisz?

- To jest właśnie niespodzianka, o której chciałam ci powiedzieć. Chcę, żebyś poznał kogoś. Kogoś, kto jest dla mnie bardzo ważny.

- Travis? – zrobiłem oczy jak dwa spodki od filiżanek.

- Pamiętasz jego imię! No nie może być… Tak, chcę żebyście się poznali. Czuję, że to właśnie ten facet! Wpadniemy dzisiaj do ciebie na drinka, ok.? Zaproś tez Julie. Niewiele z nią rozmawiałam podczas Sylwestra, a czuję że to bardzo miła kobieta. Poza tym gapisz się na nią jak sroka w gnat, rozbierasz ją wzrokiem i widzę, że bardzo wiele dla ciebie znaczy. Będziemy u ciebie o dwudziestej, ok.?

- No dobrze.

- No to teraz mi powiedz co cię gryzie, braciszku. Mam przeczucie, że to nic dobrego. – upiłem łyk kawy i wyciągnąłem się na krześle.

- Widzisz Zoe… Pojawiła się okazja, żeby kupić spory budynek. Cena nie jest wygórowana, można by w nim urządzić biura i podwoić jego wartość, jeśli nie więcej.

- No to nad czym się zastanawiasz? Serio? Spotkałeś się ze mną, żeby zapytać czy masz kupić jakąś nieruchomość? Żartujesz sobie?

- Nie, nie o to chodzi. Okazało się, że w tym budynku mieszka… - nie dokończyłem, bo siostra wrzasnęła na cały lokal i wbiła we mnie mordercze spojrzenie.

- Julie!? David, powiedz że to nie jest prawda! Chyba nie zamierzasz wyrzucić jej i Sam na ulicę? Boże… Nie mieści mi się to w głowie. Rodzicie nie tak nas wychowali, David! Nie możesz tego zrobić!


- Wiem, że nie mogę. Z drugiej strony, mógłbym kupić kamienicę i nie robić w niej biur. Zostawić mieszkańców w spokoju. Nie musiałbym się nawet ujawniać. Ewentualnie wtedy, gdy Julie zgodzi się zamieszkać ze mną… Wtedy mógłbym zrobić przeróbki. – Zoe złożyła ramiona na piersi i popatrzyła na mnie gniewnie.

- Nie! Wybij to sobie z głowy, Andrews! Jeśli rzeczywiście zależy ci na tej kamienicy, to dobrze, kup ją. Ale powiedz o niej Julie.

- Aha, już widzę jej reakcję. Będzie mi gadała, że teraz mi musi płacić czynsz, na co ja jej oczywiście nie pozwolę. Ona uniesie się dumą, pokłócimy się i koniec miłości! – wbiłem wzrok w siostrę.

- David, posłuchaj mnie uważnie. Tak właśnie będzie. Julie to uparta kobieta. Ona musi myśleć przede wszystkim o Sam. I tak robi. Boi się pewnie, że gdy zmieni się właściciel kamienicy, to czynsz pójdzie w górę. A jeśli okaże się, że będzie musiała płacić tobie… To dopiero będzie… Jeśli jej nie powiesz, okłamiesz ją i ona ci nie daruje. Zrób to, co podpowiada ci serce, nie portfel. Nie kieruj się chęcią zysku, bardzo cię proszę. Porozmawiaj z nią szczerze. Jeżeli Julie zależy na tobie, to znajdziecie jakąś nić porozumienia. Proszę, nie rób nic, zanim nie pogadasz z nią. O to jedno cię proszę.

- Dobrze. Przemyślę to i dam ci znać, co zdecydowałem. – Zoe uśmiechnęła się do mnie pokrzepiająco i uścisnęła moją dłoń. Niecałą godzinę później rozeszliśmy się w oddzielnych kierunkach. Ja wróciłem do biura, a Zoe pojechała do Travisa. Coraz bardziej byłem ciekawy faceta, który skradł serce mojej siostry…

            Dochodziła osiemnasta, gdy udało mi się znaleźć chwilę, żeby zadzwonić do Julie i zaprosić ją do siebie. Całe popołudnie miałem zajęte i choć Millie starała się mi pomóc jak tylko mogła, część spotkań musiałem odbyć sam.

- Hej! – odezwałem się, gdy tylko Julie odebrała telefon.

- Cześć. Jak ci minął dzień?

- W zawrotnym tempie. Jeszcze raz dziękuję, że odwiozłeś Sam do szkoły. Powiedziała, że masz bajeranckie auto. – Julie się zaśmiała, a dla mnie ten dźwięk był jak balsam dla duszy.

- Nie ma za co, naprawdę. Słuchaj, dzwonię bo widziałem się dzisiaj z Zoe.

- Jest w Nowym Jorku?

- Tak, przyleciała dziś rano i zostaje na dwa tygodnie. Wprosiła się do mnie na drinka, chce mi przedstawić swojego chłopaka. Mam nadzieję, że też przyjdziesz?

- David, przepraszam cię, ale nie dam rady. Wciąż jestem w biurze, Jackie odwiozła Sam do domu i siedzi z nią sąsiadka. Nie wiem kiedy stąd wyjdę, a jak już wyjdę to powinnam jechać do domu.

- Oczywiście, skarbie. Mogę ci jakoś pomóc? – Julie ponownie roześmiała się do słuchawki.

- Przecież nie będziesz za mnie sprzedawał wycieczek. Dam sobie radę.

- To kiedy teraz się spotkamy?

- Nie wiem. To jest najgorsze. Zapowiada się kolejny gorący okres…

- Kochanie, nie bądź smutna. Na pewno znajdziemy chwilę żeby się spotkać. Wpadnę do was w środę wieczorem.

- Dobrze. Tylko tak później, może po dwudziestej? Nie wiem jak długo zejdzie mi w biurze.

- Ok. W takim razie do zobaczenia.

- Pozdrów ode mnie Zoe i przeproś ją proszę w moim imieniu.

- Jasne. Jestem pewien, że jeszcze się zobaczycie. Przyleciała na dwa tygodnie. W piętek ma swój wernisaż. Dasz się zaprosić?

- No pewnie! Dawno nie byłam w galerii. Ostatnio jakoś nie miałam głowy ani czasu.

- No więc nadarzyła się idealna okazja.

- David, przepraszam ale muszę kończyć. Zdzwonimy się.


- Jasne. Do zobaczenia.

- Tęsknię. Pa. – Julie się rozłączyła, schowałem telefon do kieszeni i rozprostowałem plecy. Dzisiejszy dzień był szalony, ale na szczęście już się kończył. Przede mną widniało jeszcze spotkanie z Zoe i tajemniczym Travisem…

            Punkt dwudziesta, w moim mieszkaniu rozległ się dzwonek. Poszedłem otworzyć i po chwili do środka weszła Zoe, trzymając pod ramię wyższego do niej blondyna. Szczerze mówiąc, facet nie wyróżniał się niczym szczególnym, ale moja siostra wpatrzona była w niego jak w obrazek…


- Travis Brooks. – podał mi dłoń, którą od razu uścisnąłem.

- David Andrews, bardzo mi miło. – zaprosiłem oboje do salonu, gdzie czekała butelka wina oraz inne trunki. – Macie ochotę na coś do jedzenia?

- Jesteśmy po kolacji, braciszku. Wpadliśmy tylko na drinka jeśli nie masz nic przeciwko.

- Jasne, że nie. To co? Wino, czy coś innego? – Zoe spojrzała na Travisa i zgodnie poprosili o wino. Rozlałem alkohol i podałem im kieliszki.

- A Julie gdzie? – zapytała Zoe uśmiechając się do mnie.

- Nie mogła przyjść. Ma nawał pracy, prosiła żebym cię przeprosił w jej imieniu i pozdrowił.

- Ale na wernisaż przyjdzie?

- Tak, na pewno. Bardzo się ucieszyła gdy powiedziałem jej, że jesteś w Nowym Jorku.

- Polubiłam ją. Może zadzwonię do niej i umówimy się na babskie ploty, żeby obrobić ci tyłek… Co ty na to, braciszku?

- Taa… Obrabianie dupy starszemu bratu… To musi być fascynujące… - pokręciłem głową i upiłem łyk wina. Było wyborne.

            Resztę wieczoru spędziliśmy miło rozmawiając o wszystkim i o niczym. Okazało się, że Travis prowadzi sieć biur podróży. Otworzył któreś z kolei w Nowym Orleanie i Zoe poznał przypadkiem, gdy stała w kolejce w Starbucksie. Teraz otwierał kolejne w Nowym Jorku, a przylot Zoe stał się okazją do tego, żeby dojrzeć interesu. Przy okazji chciał mnie poznać. Wyglądał na sympatycznego gościa, sprawiał wrażenie że zależy mu na Zoe. To był jej wybór i mi nic do tego…

            Pożegnaliśmy się na krótko przed jedenastą. Zoe dostała ode mnie numer Julie i obiecała że zadzwoni do niej w sprawie tych plotek. Gdy zamknąłem za nimi drzwi, a telefonie czekała na mnie wiadomość od Julie.

                                   Mam nadzieję, że miałeś udany wieczór.
                                                           Tęsknię.

            Pomyślałem, że Julie pewnie już śpi, więc jedynie odpisałem krótko.

                                               Bez ciebie to nie to samo.
                                               Ja również tęsknię.
                                               Do zobaczenia w środę

            Odłożyłem telefon, wziąłem prysznic, a po ustawieniu alarmu, położyłem się spać.

wtorek, 3 listopada 2015

Foch. Nowa definicja.

Trochę mi się zeszło, ale w końcu udało mi się skończyć ten fragment. Dzisiaj wpadłam na pomysł jak dalej pociągnąć motyw z nowym właścicielem kaienicy, w której mieszka Julie. Mam nadzieję, że będziecie zadowolone... A tymczasem zapraszam na kolejny fragment :)

                                                        Anastacia "Sick and tired"



8 Stycznia

- Sam, długo jeszcze? David zaraz tu będzie! – krzyknęłam do mojej córki, przejechałam błyszczykiem po dolnej wardze i przyjrzałam się swojemu odbiciu. W moich myślach od razu pojawiły się wydarzenia z piątkowego wieczoru… Boże, nigdy nie sądziłam, że będę pożądać aż tak jakiegokolwiek faceta… David był niesamowity w łóżku… Doprowadzał mnie do szaleństwa… Nie widzieliśmy się wczoraj, a ja już za nim tęskniłam… Rozmawialiśmy jedynie przez telefon i to dość krótko, bo David pędził na jakieś spotkanie służbowe.

- Możemy iść. Powiesz mi, gdzie idziemy?

- Sama nie wiem, kochanie. David nic nie chciał powiedzieć. Wydusiłam jedynie z niego tyle, że to niespodzianka i kazał nam się wygodnie ubrać. – zlustrowałam mój strój: jasne jeansy, ciepły sweterek i kurtka z kożuszkiem. Sięgałam po torebkę, gdy usłyszałam dźwięk domofonu. Podniosłam słuchawkę:

- Halo?

- To ja. Jesteście gotowe? – ciepły głos Davida wywołał we mnie rozkoszny dreszcz.

- Tak, wejdziesz na górę?

- Nie, zaczekam na dole.

- Ok. – zamknęłam za nami drzwi i zeszłyśmy na dół.

            Zimny wiatr dmuchnął mi w twarz, gdy tylko wyszłyśmy na zewnątrz. David stał przy swoim aucie przed moją kamienicą. Podeszłam do niego i dałam buziaka na przywitanie. Od razu wyczułam, że był w kiepskim nastroju. Sam zadowolona z siebie, wpakowała się na tylne siedzenie. David otworzył przede mną drzwi, usiadłam, a on w zajął swoje miejsce. Zanim odpalił silnik, dotknęłam jego dłoni.

- Wszystko w porządku?

- Tak. Dlaczego pytasz?

- Bo dziwnie się zachowujesz. Inaczej się ze mną przywitałeś w piątek. Przecież czuję, że coś jest nie tak. – Sam zajęta swoim iPodem nawet nie słyszała naszej rozmowy.

- Julie, wszystko jest ok. Po prostu trochę głowa mnie boli. Nic więcej.

- Ok., niech będzie że ci wierzę. Jedźmy już. – zapięłam pasy, David odpalił silnik i skierował auto w kierunku Central Parku.

            Wesołe miasteczko było naszym pierwszym przystankiem, jak określił to David. Okazało się, że wykupił karnety dla naszej trójki na wszystkie najlepsze atrakcje. Udało mi się wymigać od jazdy największą kolejką górską, ale resztę mniejszych musiałam zaliczyć. Sam bawiła się doskonale. Z watą cukrową biegała jak oszalała. Widać było, że David sprawił jej ogromną radość.


            Kolejne na liście było kino. Lekka komedia młodzieżowa, nawet mnie zainteresowała. Cały seans, obserwowałam ukradkiem Davida, ale on zdawał się jakiś nieobecny. Humor całkiem mi się popsuł. Nie wiedziałam co takiego się stało. Czy to, że poszliśmy do łóżka zmieniło nasze stosunki? Wszystko na to wskazywało. A ponieważ David powiedział o wspólnej niedzieli, nie wypadało mu się wycofać, pewnie ze względu na Samanthę. Zapewne gdy tylko wrócimy do domu, powie mi coś w stylu: „fajnie się bawiłem, ale nic z tego nie będzie” i koniec zabawy… Ta myśl poraziła mnie niczym grom z jasnego nieba…

            Po zakończonym seansie, opuściliśmy kino. Machnęłam na przejeżdżającą taksówkę, a gdy ta się zatrzymała, David chwycił mnie za dłoń.

- Julie, odwiozę was. Nie musisz brać taksówki. – wyszarpnęłam rękę, otworzyłam drzwi i pokazałam Sam, żeby wsiadła.

- Muszę. Nie spędzę z tobą ani chwili dłużej, dopóki jesteś w takim nastroju. Nie wiem co się stało. Nic mi nie chcesz powiedzieć. Co? Za szybko wskoczyłam ci do łóżka i teraz już mnie nie chcesz? W sumie nie dziwi mnie to, skoro już wcześniej za każdym razem, gdy chciałam się do ciebie zbliżyć, ty uciekałeś. Przepraszam David, ale mnie nie bawią takie zagrywki. Poszukaj sobie kogoś, kto za tobą nadąży. Cześć! – wsiadłam do taksówki i podałam kierowcy adres. Gdy auto ruszyło, nawet nie odwróciłam się by spojrzeć na Davida. Miałam dość jego złego nastroju i tego, że ewidentnie coś przede mną ukrywał.


            Wróciłyśmy do domu, Sam od razu pobiegła do swojego pokoju, a ja postanowiłam przygotować coś na obiad. Zajrzałam do lodówki i uznałam, że pieczony kurczak, ryż ze szpinakiem, oraz sałatka warzywna będą ok. Zabrałam się za gotowanie, kiedy do kuchni weszła Sam. Na jej twarzy widniał smutek, a ja nie wiedziałam czym był spowodowany.

- Co się stało kochanie?

- Mamo, ty już nie lubisz Davida? – cholera jasna, mogłam przewidzieć to, że moje dziecko coś zauważy.

- Skąd takie przypuszczenie?

- Słyszałam waszą rozmowę z taksówki. – no i moje dziecko dowiedziało się, że spałam z Davidem. No cóż… Nic nie mogłam już na to poradzić.

- Kochanie, my… jedynie posprzeczaliśmy się. To nie jest tak, że już nie lubię Davida. Dorośli czasami się kłócą, owszem raz się zdarzy tak, że się rozstają, a raz nie i wszystko wraca do normy. Na pewno wkrótce się pogodzimy.

- Mam nadzieję. Bardzo go polubiłam. Jest miły, opowiadał mi śmieszne historyjki w tej strasznej kolejce, do której nie chciałaś dzisiaj wsiąść. I zawsze gdy na ciebie patrzy, to się uśmiecha. Widać, że bardzo cię lubi. – odwróciłam głowę w drugą stronę, by Sam nie widziała łez, które pojawiły się w moich oczach. Byłam zła na siebie, że tak szybko straciłam dla niego głowę. Zadurzyłam się jak nastolatka, a przecież nastolatką już dawno nie byłam, do ciężkiej cholery! Byłam po prostu naiwna. I musiałam się jak najszybciej wziąć w garść! Wyjęłam kurczaka z piekarnika, nałożyłam na talerze i zawołałam Sam na obiad.

            Po zakończonym posiłku, poszłam na chwilkę do pani Collins. Chciałam jej podziękować za to, że doglądała naszego mieszkania, gdy byłyśmy w Aspen. Nie miałam do tej pory szansy, bo zaraz po naszym powrocie, pani Collins pojechała do syna i wróciła dziś rano. Pod naszą nieobecność, Spencera wyprowadzała córka, pani Collins.

- Witaj, moje dziecko. Zaraz zrobię ci herbaty z sokiem malinowym. – przywitała mnie sąsiadka i od razu poczłapała do kuchni. – Jak udał się wypoczynek w Aspen? Jak tam rodzice?

- Dziękuję, bardzo dobrze. Odpoczęłam, Sam jeździła na nartach. – usiadłam w kuchni i poczęstowałam się ciastkiem. Pani Collins robiła przepyszne ciasteczka imbirowe. – A co działo się tutaj? Wprawdzie wpadłam tu na dwa dni w sprawach służbowych, ale jedynie przekimałam się kilka godzin i musiałam znowu być w biurze. Przepraszam, że nawet na chwilkę nie zaszłam do pani.

- Nic się nie stało, moje dziecko. A tutaj? Wszystko w porządku. Pan Smith poznał człowieka, który ma kupić naszą kamienicę. Podobno sfinalizowanie zakupu ma nastąpić za jakiś miesiąc.

- Kim jest ten człowiek? – byłam strasznie ciekawa no i przede wszystkim chciałam wiedzieć, co ten ktoś zamierzał zrobić z nami? Czy mieliśmy się wynosić, czy pojawiłaby się szansa, by zostać tu jednak?

- To podobno jakiś młody mężczyzna. Przedsiębiorca czy ktoś… Niestety pan Smith nie zdążył się dowiedzieć jakie ma plany wobec nas. Nie martwmy się na zapas moje dziecko. Ten człowiek na pewno zorganizuje jakieś spotkanie i przedstawi nam swoje plany. Póki co, staraj się spać spokojnie.

- Łatwo powiedzieć…

- Julie, dobrze wiesz, że mój syn ma ogromny dom. W razie czego będziecie mogły z Sam u niego pomieszkać do czasu, aż czegoś nie znajdziecie.

- Dziękuję, pani Collins. Mam nadzieję, że do tego nie dojdzie. Nie chciałabym nadużywać jego gościnności.

- Bzdury! Nie ma o czym mówić. – pani Collins położyła przede mną miseczkę z sałatką owocową i drugą w pojemniczku, dla Sam.

            Po ponad godzinie wróciłam do domu. Sam zjadła swoją porcję sałatki i poszła spakować plecak na jutro do szkoły. Gdy wybiła dwudziesta pierwsza, Sam poszła spać, a ja zgasiłam w sypialni światło, zostawiłam jedynie lampkę i włączyłam tablet, żeby coś poczytać. Niestety, moje zamiary przerwał mi dzwonek do drzwi. Pełna obaw co do tego, któż to mógłby być o takiej porze, poszłam otworzyć. Gdy uchyliłam drzwi, moim oczom ukazał się David. Wyglądał jakby przebiegł maraton, oddychał szybko, a oczy miał błyszczące i lekko zaczerwienione. Położyłam dłonie na biodrach i zagrodziłam sobą wejście do mieszkania.


- Czego chcesz?

- Julie… Przepraszam. Przepraszam, że zachowałem się jak palant. Nie wiem co we mnie wstąpiło. Obiecuję, że już nigdy się tak nie zachowam.

- No… Wobec mnie, na pewno nie. Bo ja nie będę tolerować takiej dziecinady! – zamierzałam drzwi zatrzasnąć, ale wtedy David wpakował mi się do mieszkania, wpychając mnie do środka. Bezczelny! Zamknął za sobą drzwi i przycisnął mnie do ściany, by po chwili zacząć szaleńczo całować. Nawet nie miałam chwili by odeprzeć ten atak. Pocałunki Davida wznieciły we mnie ogień, który po jego dziwnym zachowaniu dzisiejszego popołudnia lekko przygasł.

- Julie, nie wytrzymam bez ciebie nawet godziny. Szaleńczo cię pragnę. Przepraszam, za moje durne zachowanie. Błagam, wybacz mi. – wyjęczał, gdy w końcu oderwał się ode mnie. Spojrzałam w jego oczy i zobaczyłam, że naprawdę szczerze żałował swojego zachowania. Byłam rozbita. Może i moja reakcja była przesadzona, ale już nie raz go uprzedzałam, że nie jestem nastolatką i jakieś gierki mnie nie obchodzą. A ten strzela focha, bo… No właśnie nie wiedziałam czemu. I obawiałam się, że już się nie dowiem. Gdyby David był kobietą, zgoniłabym to na zespół napięcia przedmiesiączkowego. A tak? Jedno było pewne: jeśli chciałam z nim być, a chciałam bardzo, musiałam schować dumę do kieszeni.

- Dobrze już, tylko bądź ciszej, bo mi dziecko obudzisz, a wcześnie wstajemy. Ale uprzedzam cię lojalnie! Kolejny raz takiego zachowania nie popuszczę. Nie będziesz mi strzelał fochów bez powodu. Bo rozumiem, że to nic ważnego, skoro jednak tu przyszedłeś. – David uśmiechnął się do mnie i pocałował mnie ponownie.

- Nic ważnego. Najważniejsze, że mnie wpuściłaś do mieszkania.

- Nie pozostawiłeś mi wyboru. Sam się wepchałeś. – David roześmiał się, zdjął buty, kurtkę i bez trudu odnalazł drogę do mojej sypialni. – Przepraszam bardzo, a ty gdzie się wybierasz?

- Julie, jest po dziewiątej. Trzeba iść spać.

- Owszem. Ja tu, a ty u siebie. Chyba nie zamierzasz spać tutaj? – popatrzyłam na niego przerażona. Jakoś nie mogłam sobie wyobrazić miny Sam, gdy rano zastanie Davida w naszej kuchni.

- Zamierzam. Razem z tobą. Zakładaj piżamkę i kładź się. Rano zrobię wam pyszne śniadanie.

- David…

- Julie, proszę cię… Nie każ mi wracać do domu gdy dopiero co się pogodziliśmy. Nie zasnę, wiedząc, że wszystko między nami jest ok. ale ty będziesz z dala ode mnie. Ten jeden raz. Proszę.

- No dobra. Ale ja śpię od ściany.


- Jak tylko zechcesz. – David w ekspresowym tempie rozebrał się do bokserek, ja przebrałam się w koszulkę nocną, poszłam umyć zęby i zmyć makijaż. Gdy wróciłam, David już leżał w moim łóżku i patrzył się na mnie zadowolony. Zgasiłam lampkę i położyłam się obok niego.

- Dobranoc. – cmoknęłam go w usta.

- Dobranoc, kochanie. – chciałam zamknąć oczy, ale wpadłam nagle na pewien pomysł. Że też wcześniej o tym nie pomyślałam.

- David, tak sobie pomyślałam… W tej twojej agencji… Nie znalazłbyś jakiegoś mieszkania? Metraż mógłby być podobny do tego, okolica też jest ok.

- A czemu pytasz? Stało się coś?

- Poprzedni właściciel tej kamienicy zalegał z płatnościami, podobno znalazł się nowy nabywca, ale ludzie mówią, że będzie chciał tu urządzić biura. Muszę znaleźć nowy dom dla mnie i Sam.

- Przecież możecie zamieszkać u mnie. Mam duże mieszkanie, sama widziałaś.

- David, to za wcześnie. Dopiero się poznajemy. Poza tym ja muszę myśleć o Sam i jej komforcie. Dzisiaj mi powiedziała, że wie o naszej kłótni i byłoby jej przykro, gdybyśmy się rozstali. – David zgrabnym ruchem wciągnął mnie na siebie i pogładził po policzku.

- W takim razie ucieszy się, gdy zobaczy mnie rano w waszej kuchni.

- Proszę, pomożesz mi coś znaleźć?

- Pomogę. Ale nie myśl teraz o tym, kochanie. Spróbuj zasnąć. – wtuliłam się w jego szerokie ramiona i spokojna o nasz los, zasnęłam głębokim snem…

9 Stycznia

            Obudził mnie jakiś ruch. Otworzyłam oczy i spojrzałam na zegarek wiszący na ścianie. Dochodziła czwarta nad ranem. Obok mnie nie było Davida i to mnie zaniepokoiło, ale po chwili wrócił do sypialni niosąc szklankę z wodą. Włączył lampkę, odstawił szklankę i bez słowa zsunął ze mnie ramiączka koszulki. Gdy odsłonił moje piersi, nachylił się i zaczął całować raz jedną, a raz drugą. Wsunęłam dłonie w jego włosy, wyswobodziłam się z bielizny i pozwoliłam by David ułożył się pomiędzy moimi udami. Jego męskość, tak nęcąco twarda, ocierała się o moje wilgotne płatki, a ja wprawiłam biodra w ruch, by nieco sobie ulżyć. David podsunął się wyżej, sięgnął po swoje spodnie i wyciągnął z kieszeni prezerwatywę, którą w kilka sekund nałożył na swojego penisa. Wystarczył jeden ruch, by znalazł się we mnie cały. Objęłam jego biodra nogami i pozwoliłam mu wejść jeszcze głębiej. David zaczął się poruszać, jego usta odnalazły moje, a dłonie pieściły nabrzmiałe piersi. Zatraciłam się w nim zupełnie, David doprowadził mnie na szczyt w kilku ruchach. Gdy odrzuciłam głowę do tyłu, dochodząc w ciszy, wbił się zębami w moje nagie ramię i sam doszedł zaraz za mną…

            Stałam w kuchni i trzymając kubek z kawą, czekałam aż z tostera wyskoczą pierwsze kromki. David kręcił się tuż obok przygotowując składniki na śniadanie. Zapatrzyłam się przez chwilę w widok za oknem… Pogoda zapowiadała się naprawdę pięknie. Jak na styczeń, oczywiście. Świeciło słońce, śnieg leżał dosłownie wszędzie, a termometr wskazywał minus dziesięć stopni. Przetarłam zmęczone oczy, a wtedy David objął mnie od tyłu i skubiąc moją szyję, zamruczał:

- Zmęczona?

- Troszkę. Od czwartej nad ranem jestem na nogach.

- Kochanie, uwierz mi że to i tak cud, że dałem ci tyle spać. Od północy przewracałem się z boku na bok i kombinowałem jak by cię tu obudzić.


- W sumie, to nie mogę narzekać. Było fantastycznie… - rozmarzyłam się na wspomnienie wspólnej nocy. Po pierwszym razie, David nie dał mi nawet chwili wytchnienia. Kochaliśmy się kilka razy pod rząd. Po ostatnim orgazmie, gdy dochodziła siódma, ledwo się zwlokłam z łóżka. David pozbawił mnie tchu. Zamknęłam się w łazience, wzięłam chłodny prysznic żeby się obudzić, a potem rzuciłam w Davida jego bokserkami mówiąc, że obiecał zrobić śniadanie. Posłusznie poszedł do kuchni i wziął się do pracy.

- Kiedy teraz się zobaczymy?

- Nie wiem, może jutro? Moglibyśmy razem zjeść lunch.

- Dobrze. Przyjadę po ciebie do pracy i zabiorę cię w fajne miejsce.

- Już się nie mogę doczekać. – naszą rozmowę przerwała Sam, która wpadła do kuchni niczym bomba. Na widok Davida, najpierw zrobiła minę zdziwionego karpia, a następnie podbiegła do niego i jak gdyby nigdy nic, przybiła mu piątkę, mówiąc:

- Wiedziałam, że długo bez nas nie wytrzymasz!

- Masz rację, Sam. Ciężko było przez tych kilka godzin. Robię śniadanie, skusisz się?

- Pod warunkiem, że to nie będą jajka na twardo. Na miękko jeszcze je zjem, ale na twardo nie ma szans.

- Spokojnie, to będą naleśniki i różne dodatki.

- Super! – krzyknęła moja córka i zabrała się do nakrywania do stołu. Patrzyłam jak zgrabnie i szybko jej to idzie i nie poznawałam jej. Czasami krzykiem musiałam ją zmusić, żeby umyła po sobie kubek, a ona mi tu lata po kuchni jakby to było najlepsze zajęcie pod słońcem.

- Sam, o której dziś zaczynasz zajęcia?

- O jedenastej dopiero. Pan od geografii złamał nogę na nartach i niestety dopóki nie znajdzie się zastępstwo, w każdy poniedziałek będę zaczynać później.

- Kurczę, nie będę mogła cię odwieźć.

- No to ja to zrobię. – nagle David włączył się do rozmowy. – Nie mam dziś wielu klientów, posprzątamy z Sam po śniadaniu, a potem odstawię ją do szkoły.


- Mógłbyś? Będę ci bardzo wdzięczna.

- Nie ma problemu. A teraz siadajcie, póki naleśniki są ciepłe. – zajęłam swoje miejsce, napełniłam kubki herbatą i spojrzałam na Davida i Sam. Czy tak miałyby wyglądać nasze wspólne poranki? Razem, we trójkę? Nie miałam nic przeciwko…

sobota, 24 października 2015

Trzy metry nad ziemią...

Jak na moje widzimisię, to między tą dwójką zaczyna rozkwitać piękne uczucie. Czy Julie i David będą na tyle silni, aby je chronić przed zawistnymi ludźmi oraz przeciwnościami losu? Ocenę zostawiam wam :) Zapraszam na kolejny fragment :)

                                                   Demi Lovato "Cool for the summer"



6 Stycznia

            Dni od powrotu z Aspen zleciały mi nie wiem nawet kiedy. Od razu rzuciłem się w wir pracy, a było tego naprawdę sporo. Kilku nowych klientów szukało domów, ledwo się wyrabialiśmy z Claudią, więc zatrudniłem dodatkową pomoc. Millie była młoda, ale świetnie zorganizowana. Pierwszego dnia pokazała, że zatrudnienie jej nie było błędem. Całe dnie spędzała albo na pokazywaniu mieszkań, albo ogarniała papierkową robotę w biurze. Dzięki temu naprawdę nas odciążyła. Musiałem sobie niestety radzić z zalotami Claudii. Kurwa, do tej dziewczyny nie docierało, że byłem związany z Julie! Więc cały dzisiejszy dzień chodziłem wkurwiony. Do tego Julie… Wtedy, w Aspen… Coś się stało, gdy pojawił się mąż Jackie. Julie wyszła z tarasu autentycznie zdenerwowana, ale w ogóle nie chciała mi powiedzieć o co chodzi. Postanowiłem więc wypytać o wszystko co ją gryzie, na kolacji, którą dla niej chciałem przygotować.



       
     Dochodziła szesnasta, a to oznaczało pośpiech jeśli chciałem sam ugotować coś dla Julie. Postanowiłem do niej zadzwonić, żeby upewnić się że będzie na czas. Wybrałem jej numer, a ona odebrała praktycznie od razu:

- Cześć. – w jej głosie wyczułem radość i jakby odrobina… ulgi?

- Witaj. Dzwonię, żeby upewnić się że widzimy się dzisiaj.

- Tak, o dwudziestej u ciebie. Jestem już w domu, ale muszę zawieść Sam do Jackie i się przebrać.

- Nie zakładaj zbyt dużo ubrań, dobrze? – Julie zachichotała.

- Jest zimno.

- Rozgrzeję cię.

- Dobrze, dobrze. Co będzie na kolację?

- Lubisz kuchnię włoską?


- Lubię, ale czuję że w twoim wykonaniu będzie ona jeszcze lepsza niż zawsze.

- Postaram się cię nie zawieść.

- Super. Już się nie mogę doczekać. Będę punktualnie o dwudziestej. Pa.

- Pa. – rozłączyłem się i zacząłem zbierać się do wyjścia. Claudia obrzuciła mnie badawczym spojrzeniem.

- Masz randkę?

- A ty musisz podsłuchiwać? Przypominam ci, że pracujesz w agencji nieruchomości, a nie w wywiadzie. Więc weź się lepiej do pracy, jeśli chcesz zachować tą posadę. – nie wytrzymałem i sprowadziłem ją do pionu. Miałem dość jej rozmarzonych oczu śledzących każdy mój ruch oraz głupich tekstów w stylu napalonej nastolatki.

- Nie musisz mi przypominać. Gdy ty spędzałeś miło czas w Aspen, ja tu harowałam za dwoje. Mógłbyś wykazać się odrobiną wdzięczności i nie burczeć na mnie na każdym kroku.

- Wdzięczności? Ok., dostaniesz premię w tym miesiącu. Pasuje? A teraz muszę lecieć. Na randkę, jak sama zauważyłaś. – złapałem kurtkę i wyszedłem z biura. Po drodze do domu zrobiłem zakupy i od razu po powrocie, zabrałem się za gotowanie.

            Na przystawki zaplanowałem szynkę parmeńską z pomidorami i rukolą w cieście naleśnikowym, do tego mozzarellę z pomidorami, bazylią i oliwą z oliwek. Jako danie główne zrobiłem spaghetti carbonarę a na deser panna cotta. Kupiłem do tego wino i liczyłem, że ten wieczór będzie naprawdę udany.

            Punktualnie o dwudziestej rozległ się dzwonek u drzwi. Szybko sprawdziłem dania na stole i poszedłem otworzyć. Gdy tylko zobaczyłem Julie, przeszła mi ochota na kolację, a naszła na baraszkowanie w łóżku. Jej włosy były lekko rozwiane przez wiatr, policzki miała delikatnie zarumienione i wyglądała uroczo. Zamknąłem za nią drzwi i pomogłem zdjąć płaszcz. Julie pocałowała mnie w usta i powiedziała:

- Wiesz, że nie będę mogła zostać na noc.

- Wiem… I bardzo tego żałuję.


- Sam jest u Jackie, a nie chcę żeby tam nocowała. Zrozum.

- Oczywiście, że rozumiem. Ale chciałbym was gdzieś zabrać w niedzielę. Także powiedz Sam, że jeśli ma jakąś pracę domową, to niech ją zrobi jutro. Bo pojutrze porywam was na cały dzień.

- Co ty kombinujesz?

- Zobaczysz. Słuchaj, a ty dzisiaj nie miałaś pracować w restauracji? Jest piątek. Dopiero teraz sobie o tym przypomniałem.

- Nie. Zaraz przed wyjazdem na urlop, szef powiedział że planuje remont lokalu. Styczeń to i tak spokojny miesiąc, więc dużo nie straci. Aż do lutego mam wolne piątkowe wieczory. – pogładziłem ją po policzku, po czym przytuliłem do siebie i dłonią sięgnąłem do uda, głaszcząc je namiętnie.

- Wobec tego rezerwuję wszystkie piątki dla nas. Póki masz wolne, nie pozwolę żebyś je spędzała samotnie.

- Nie jestem samotna. Mam Samanthę i ciebie. – Julie pocałowała mnie, a ja przedłużyłem pocałunek. Trwało to dłuższą chwilę, aż w końcu oderwała się ode mnie, lekko dysząc. – Nakarmisz mnie najpierw, czy od razu chcesz iść do sypialni?

- Najpierw chcę cię nakarmić. Podgrzeję tylko makaron, a ty jak chcesz, możesz się rozejrzeć po mieszkaniu.

- Ok. W końcu jestem u ciebie po raz pierwszy. – Julie się roześmiała i ruszyła na rekonesans mojego domu.

            Po kilku minutach wróciła i zaprosiłem ją do stołu. Na widok potraw aż otworzyła szeroko oczy.

- David, czy ty chcesz, żebym ja się nie zmieściła w moje ubrania? Przygotowałeś jedzenia jak dla pułku wojska.

- Skarbie, jeśli chcesz, z radością pomogę ci spalić kalorie.

- Jesteś niemożliwy. Ale masz szczęście, że jestem głodna. – podsunąłem jej krzesło i nałożyłem naleśniki oraz mozzarellę. Julie nabrała pierwszy kęs, a gdy go przełknęła zamknęła oczy i jęknęła cicho.

- Boże, ale to jest pyszne…

- Cieszę się, ze ci smakuje. – patrzyłem jak delektuje się jedzeniem i nie mogłem od niej oderwać wzroku. Za każdym razem gdy oblizywała usta, miałem ochotę rzucić się na nią. Zanim pierwszy raz poszliśmy do łóżka, umiałem się pohamować. Ale teraz… Głęboko uśpiony we mnie jaskiniowiec obudził się i sam bałem się swoich reakcji. Gdy skończyliśmy jeść spaghetti, wstałem aby pójść do kuchni po deser. Przechodziłem obok Julie, a ona niespodziewanie złapała mnie za dłoń, spojrzała mi w oczy i powiedziała:

- Czy możemy sobie darować deser i od razu przejść do sypialni? – zamurowało mnie, gdy to usłyszałem. Myślałem, że wieczór skończy się na kolacji, rozmowie i odwiozę ją do domu… Ścisnąłem jej dłoń i zaprowadziłem na poddasze, gdzie znajdowała się moja sypialnia. Mieszkanie na przedostatnim piętrze kamienicy miało swoje uroki. Sypialnia zajmowała całe ostatnie piętro, okna w dachu, a na dole kuchnia, salon, dwie łazienki i pokój, w którym urządziłem swój gabinet. Taki metraż wystarczył mi, abym czuł się wygodnie.

            Reakcja Julie na widok sypialni upewniła mnie, że podczas oględzin, nie trafiła tutaj. Chyba jej się podobało, bo uśmiechała się cały czas. A gdy zobaczyła mały kominek, aż przystanęła.

- Pamiętam, że chciałam się wtedy z tobą kochać przy tamtym kominku, w Aspen. A ty mnie spławiłeś. Nieładnie. – uśmiechnęła się figlarnie i zaczęła rozpinać swoją bluzkę. Przygryzłem wargę i sięgnąłem dłońmi do zamka spódnicy, która opinała jej zgrabne biodra.

- Z chęcią ci to wynagrodzę, jeśli tylko mi na to pozwolisz. – Julie wpiła się w moje usta i przygryzając mój język, szepnęła.

- Doprowadź mnie do szaleństwa, David.

- Zrobię to z dziką rozkoszą, kochanie. – zdjąłem jej bluzkę, spódnicę, aż stanęła przede mną jedynie w bieliźnie. Sam rozebrałem się do naga i całując namiętnie, zerwałem z niej resztki garderoby. Nachyliłem się aby całować szyję Julie, a ona jęczała cichutko. Wiedziałem, że dzisiejszego wieczoru będę musiał ją odwieźć do domu, więc musiałem wykorzystać jej obecność do maksimum. Sięgnąłem po kilka poduszek, położyłem je na dywanie i ułożyłem na nich Julie. Leżąc z rozrzuconymi blond włosami na czarnych atłasowych poduszkach, prezentowała się jak anioł. Piękny, seksowny anioł. Mój anioł, którego zamierzałem kochać aż do utraty tchu. Podszedłem do komody, wyjąłem pudełko prezerwatyw i rzuciłem na łóżko, by mieć je pod ręką, a następnie klęknąłem przed nią by wreszcie móc zacząć się z nią kochać. Julie sięgnęła dłonią do mojego brzucha i zaczęła gładzić napięte mięśnie. Gdy jej ręka zaczęła sunąć niżej, usiadła i chwyciła pewnie mojego penisa, a następnie nachyliła się twarzą z wiadomym zamiarem. Uniosłem jej twarz tak, by spojrzała na mnie i powiedziałem:


- Kochanie, nie musisz tego robić. – Julie jedynie przewróciła oczami i uśmiechnęła się słodko.

- Ale chcę. Bardzo. Chcę poczuć jak smakujesz. Marzę o tym od naszej pierwszej nocy w Aspen. – pogłaskałem ją po jej nagich ramionach, a potem poczułem jak jej dłoń zaczęła masować mojego penisa. Gorący oddech owiał główkę i usta zacisnęły się na niej, by po chwili zacząć namiętnie ssać. Kurwa! W życiu czegoś takiego nie przeżyłem. Julie robiła to tak, jakby wiedziała dokładnie co lubię, jakie tempo i jaką intensywność. Dłoń rytmicznie poruszała się w górę i w dół, a język pieścił penisa na całej długości. Położyłem dłonie na jej ramionach i zacząłem delikatnie wchodzić w jej usta. Czułem jak orgazm zbliżał się do mnie z każdą sekundą. Gdy gorąc zalał moje ciało, odsunąłem się, by nie dojść w jej ustach, ale Julie była szybsza. Położyła ręce na moich pośladkach i nie pozwoliła wyjść. Trysnąłem więc wprost w jej gardło, a ona połknęła całość i na koniec oblizała swoje namiętne usta. Wciąż drżąc, opadłem na dywan obok niej.

- Daj mi chwilkę, kochanie.

- Aż tak cię zmęczyłam?

- To też, ale…

- Ale co? – w jej głosie wyczułem jakby nutkę niepewności lub strachu.

- Julie… Ty mnie za każdym razem zaskakujesz. To co zrobiłaś… Nie spodziewałem się, że zrobisz mi dobrze ustami, choć tak krótko się znamy.

- Jesteśmy dorośli. Oboje. Nie będziemy przecież czekać jak nastolatki i liczyć bazy. Oboje siebie pragniemy, chciałam poczuć jak smakujesz i to zrobiłam. I muszę przyznać, że smakujesz wybornie. Jak najlepszy deser. Myślę, że ta panna cotta nie będzie potrzebna. – nachyliłem się nad Julie i ułożyłem między jej udami.

- Uwielbiam cię, Julie. Z każdym dniem coraz bardziej. Jesteś niesamowita. I nie mówię o seksie, bo ten jest wspaniały. Mówię tu tobie, o twojej inteligencji… Uwielbiam patrzeć, gdy się uśmiechasz i nawet gdy złościsz. Strasznie mnie podnieca, gdy się wkurzasz.

- Serio?

- Aha. Nie lubię tylko gdy się smucisz, a już dwa razy odkąd jesteśmy razem, widziałem cię w takim stanie.


- Porozmawiamy o tym później, dobrze? Teraz mam ochotę na coś innego, kochanie. – uśmiechnąłem się do Julie i ją pocałowałem. Jej wargi pieściły moje zmysłowo i namiętnie, aż poczułem jak stwardniałem. Nie zmieniając pozycji, sięgnąłem po gumkę, nałożyłem ją i wszedłem w Julie do samego końca. Jej gorąca i wilgotna cipka od razu mnie przyjęła. Boże, to był raj na ziemi. Zacząłem wchodzić w nią coraz głębiej i głębiej, a biodra Julie odpowiadały na moje pchnięcia. Kompletnie straciłem poczucie racjonalnego myślenia. Wyszedłem z Julie, położyłem się na dywanie, a ją nadziałem na siebie. Ugiąłem nogi w kolanach tak, by mogła się o nie oprzeć, a dłońmi unosiłem ją coraz szybciej i mocniej. Julie jęczała głośno, doprowadzając mnie tym do szaleństwa:

- David! Tak… O Boże… Tak! Mocniej, skarbie. Mocniej! – jedną dłoń położyłem na jej piersi i ugniatałem, naprzemiennie pociągając za sutek. Ogarnęła nas żądza, jakiej oboje nigdy nie znaliśmy. W blasku płomieni z kominka, nagie ciało Julie wyglądało obłędnie. Jej skóra pokryła się kropelkami potu, które zlizywałem spomiędzy jej piersi. Gdy mięście cipki zaczęły się zaciskać na mnie, przyśpieszyłem. Julie zaczęła krzyczeć w ekstatycznym orgazmie, a ja pchnąłem ostatni raz i doszedłem zaraz po niej.

            Odzyskałem świadomość dopiero po kilku minutach. Leżałem na dywanie, a na mnie Julie. Jej oczy były zamknięte, oddychała szybko i nierówno. Sięgnąłem po narzutę z łóżka i okryłem ją.

- Boże… Co to było? – zapytałem.

- Nie wiem… Ale autentycznie poczułam jakby zadrżała ziemia. Jeśli nasz seks zawsze tak będzie wyglądał, to możemy to robić nawet i codziennie.

- Słuchaj, z moją pracą mogę sobie na to pozwolić. Nie wiem tylko co by na to powiedział twój szef.

- Jakoś bym znalazła sposób aby pobyć z tobą sam na sam kilka minut.

- Bardzo mnie to cieszy.

            Kilkanaście minut później, oboje ubrani, siedzieliśmy na sofie w salonie i zajadaliśmy się deserem. Julie przerzuciła swoje nogi przez moje i mruczała jak kotka po każdej łyżce, którą włożyła do ust.

- No dobrze, jedzonko było, seks był… To teraz powiesz mi co cię gryzie od kilku dni.

- Serio? Naprawdę chcesz to wiedzieć?

- Tak. Julie, jeśli mamy być ze sobą na serio, to nie tylko z fantastycznym seksem, romantycznymi kolacjami, ale także ze smutkami. Mów.

- Ale jesteś uparty, Davidzie Andrews. No dobrze. Gdy wracałam do Aspen, spotkałam na lotnisku Jaydena.

- Jaydena?

- Ojca Samanthy.

- Rozumiem, że to przypadek. – głupie pytanie, wiem… Ale jakoś samo mi się nasunęło.

- No raczej. Wpadł na mnie w sklepie bezcłowym.

- Zrobił ci coś?

- Jayden? No co ty! Ten frajer nawet nie umiałby upolować muchy. Jedynie utwierdził mnie w przekonaniu, że jest idiotą. Liczył, że pozwolę mu się spotkać z Sam. Niedoczekanie jego.

- A George? Co się stało na tarasie w domu twoich rodziców?

- George… To dość śliski temat. Podejrzewam, że ma kochankę. Gdy byłam w Nowym Jorku, wtedy co poleciałam na kilka dni, widziałam go w restauracji z jakąś kobietą.

- Może to była klientka?

- Też się tak tłumaczył. Ale nie sądzę, żeby jakaś klientka tak właziła na niego. Według mnie George pieprzy ją na boku, a biedna Jackie o niczym nie wie.

- Zamierzasz jej powiedzieć? – zapytałem szczerze. Obawiałem się, że ta rozmowa może zaważyć na przyjaźni Julie i Jackie.

- Nie wiem, David. Naprawdę nie wiem, co robić… Boję się, że Jackie się załamie. A co, jeśli George zaprzeczy? Jackie uwierzy jemu a nie mi. To będzie koniec naszej przyjaźni… - Julie oparła głowę o moje ramię. Przytuliłem ją do siebie i pocałowałem delikatnie.

- Myślę, że powinnaś obserwować sytuację. Jeśli jeszcze raz gdzieś zobaczysz go z jakąś kobietą, wtedy porozmawiaj z Jackie. Dobrze? Nie rób nic pochopnie.

- Dobrze. Obiecuję, że będę czujna. Ale teraz muszę się zbierać. Sam pewnie jest już w domu, nie chcę żeby sama siedziała w domu.

- Jasne. Odwiozę cię do domu.


- Dziękuję. – pomogłem Julie założyć płaszcz i zeszliśmy do auta. Julie podała mi adres, który dziwnie wydał mi się znajomy. Dopiero gdy zaparkowałem pod jej kamienicą, zrozumiałem… Julie mieszkała w budynku, który zamierzałem kupić…